بررسی میزان بقاء یک ساله و عوامل مرتبط با آن در بیماران سکته قلبی، یاسوج اسفند ماه 1384

چکیده : مقدمه و هدف: بیماری‌های قلبی عروقی مهمترین عامل مرگ و میر در اغلب کشورهای جهان شناحته شده‌اند. آمارهای رسمی نشان می‌دهد که میزان مرگ و میر ناشی از این پدیده در ایران رو به افزایش است. در این راستا هدف از این مطالعه تعیین میزان بقاء یک ساله و عوامل مرتبط با آن در بیماران سکته قلبی بود . مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی ـ تحلیلی از نوع مطالعات بقاء است که بر روی 111 نفر از بیماران مراجعه کننده به اورژانس و یا بستری شده در بخش مراقبت‌های ویژه قلبی بیمارستان امام سجاد (ع) یاسوج با تشخیص سکته قلبی حاد از بهمن ماه 1382 انجام پذیرفت و وضعیت آنها تا یک سال مورد پیگیری قرار گرفت. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌ای بود که با مصاحبه حضوری و به وسیله پرسنل آموزش دیده تکمیل گردید. داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و شاخص‌های توصیفی و آزمون‌هـای آماری آنالیز گردیدند. یافته ها: نتایج نشان داد که 73 درصد بیماران مذکر و 90 درصد متأهل بودند. میانگین و انحراف معیار سن بیماران با حداقل و حداکثر 37 و 87 سال در زمان بروز سکته 12± 57 سال بود. 31 درصد بیماران دخانیات مصرف می‌کردند. میانگین و انحراف معیار شاخص توده بدنی بیماران 2/3 ± 8/28 کیلوگرم بر مترمربع بود و 25 درصد بیماران شاخص توده بدنی بیش از 30 کیلوگرم بر مترمربع داشتند. میانگین و انحراف معیار فاصله زمانی بروز علایم تا مراجعه به پزشک 2/2 ± 4 ساعت و زمان مراجعه به پزشک تا بستری شدن 9/4 ± 5 ساعت بوده است. همچنین میانگین و انحراف معیار طول زمان بستری در بیمارستان67/1± 4 روز بوده است. 16 درصد بیماران سابقه سکته قلبی و63 درصد سابقه پرفشاری خون داشتند که اختلاف معنی‌داری بین زنان و مردان بود. 82 درصد بیماران سکته با موج Q داشتند. شایع‌ترین سطوح درگیر شامل؛ بخش تحتانی خلفی 41 درصد و بخش تحتانی40 درصد بود. 95 درصد بیماران بلوک قلبی نداشتند، همچنین 95 درصد بیماران در کلیپ I بودند. نسبت مرگ از کل مرگ‌ها در بیماران با سکته قلبی در ده ساعت اول 40 درصد و در 24 ساعت اول 28 درصد بوده است. میزان بقاء در بیماران با سکته قلبی در 10 ساعت اول 910/0 ، در 24 ساعت اول 847/0، در ماه اول 829/0 ، در ماه سوم 820/0 ، در ماه ششم 792/0 و در یک سال 771/0 برآورد گردید. عواملی که نسبت شانس مرگ را افزایش می‌داد شامل؛ متأهل نبودن 39/4 برابر، سن بیشتر از 60 سال 12/3 برابر، سیگاری بودن3 برابر، شاخص توده بدنی بیشتر از 27 کیلوگرم بر مترمربع داشتن 6/ 2 برابر و درد آنژین صدری پس ازسکته قلبی 21/2 برابر بود. نتیجه گیری: میزان مرگ و میر در یک ماه اول در بیماران با سکته قلبی بیشتر از مطالعات مشابه در سایر نقاط کشور و میزان بقاء یک ساله کمتر بود. مهمترین عوامل مؤثر بر میزان بقاء شامل؛ مجرد بودن، مصرف سیگار، چاقی و درد آنژین صدری پس از سکته قلبی می‌باشد. واژه های کلیدی: سکته قلبی، میزان بقاء، عوامل خطرزا